Elkaar op afstand aaien met de TASTT. De oplossing voor eenzame ouderen? Of patiënten in het ziekenhuis?

De TASST, zo heet de Tactile Sleeve for Social Touch.  De Hogeschool van Amsterdam en de TU Twente werken samen aan deze mouw met sensoren en vibratiemotoren, waarmee je signalen van aanraking kunt uitzenden en ontvangen.
We onderhouden steeds meer contact via smartphone of computer, maar daarbij ontbreekt aanraking, een essentiële menselijke behoefte. Het risico bestaat dat eenzame mensen in dit digitale tijdperk beroofd worden van elke aanraking. En dat terwijl aanraking helpt om stress tegen te gaan, verbondenheid creëert en emoties overbrengt.
HvA-onderzoeker Aduen Darriba Frederiks en PhD-kandidaat Gijs Huisman van de TU Twente onderzoeken de mogelijkheden van TASST. Dit is een interactieve mouw, waarmee mensen elkaar op afstand kunnen aanraken. Het werkt als volgt: zowel de ‘zender’ als ‘ontvanger’ draagt zo’n mouw. Gevoelige sensoren van geleidende wol pikken het op wanneer je over de mouw aait, erin knijpt of erop klopt. De mouw zendt dit signaal uit naar de ontvanger, die deze aanraking vervolgens op zijn arm voelt via zijn eigen mouw. In de mouw zitten namelijk ook kleine vibratiemotoren, zoals de motortjes in mobiele telefoons, die een sensatie van aanraking geven.
Aai in ziekenhuis of ruimtestation
Ben Kröse is als lector Digital Life bij het TASST-project betrokken. Kröse legt uit: “De social touch-technologie is bedoeld om een gevoel van intimiteit op te roepen. Met deze techniek wordt al geëxperimenteerd in de gaming-industrie en in de erotiekbranche, maar wij richten ons juist op de zorg. We onderzoeken hoe we TASST kunnen inzetten voor mensen die in een isolement zitten, bijvoorbeeld omdat ze in een ziekenhuis liggen of in een ruimtestation verblijven.” Het lectoraat Digital Life van Kröse onderzoekt daarnaast hoe aanraking op afstand de zelfredzaamheid van kwetsbare mensen kan vergroten, bijvoorbeeld bij ouderen die langer thuis blijven wonen.
Communiceren met blinddove mensen
De onderzoekers van de HvA en TU Twente werken samen met Bartiméus, expertise-organisatie voor blinden en slechtzienden. HvA-studente Communication and Multimedia Design Daisy Theuvenet onderzocht een vorm van ‘social touch’-technologie bij een blinddove cliënt van deze organisatie. Zij testte hoe cliënt Sam, die blinddoof is en een verstandelijke beperking heeft, op trillingen reageert. Doel van het project was dat Sam op afstand zou kunnen aangeven dat hij naar het toilet moet. Daisy legt uit: ‘Sam brengt dan zijn hand naar zijn buik. Een verzorgende moet dat net zien, anders is het te laat.’ Daisy ontwikkelde daarom een object met een sensor die het registreert wanneer Sam dit gebaar maakt. De verzorgende krijgt op afstand een alert, en kan weer een trilling terugsturen: hoe sneller, hoe dichterbij de verzorgende is.
Het was niet makkelijk, vertelt Daisy: ‘Deze afstudeeropdracht was erg moeilijk uit te voeren; ik heb eigenlijk een jaar nodig om Sam dit te leren. En testen was heel erg lastig, omdat hij geen feedback kan geven (Sam kan niet praten). Maar elke keer als ik wegging, dacht ik: hier wil ik mee door; het is zo’n mooie doelgroep. Technologie zal nooit het menselijke aspect vervangen, maar je kunt er wel de kleine problemen mee oplossen. En dat kan in de zorg heel veel verschil maken.’