Buiten ligt een laagje sneeuw. Het is guur winterweer als FMT Gezondheidszorg rond een uur of drie in de middag zorgcentrum Akkers onaangekondigd bezoekt. In het geheel gerenoveerde gebouw in het centrum van het Brabantse Nuenen wordt verpleeghuiszorg geboden aan cliënten met een psychogeriatische zorgvraag en aan cliënten met lichamelijke (somatische) problematiek. Op de begane grond bevinden zich, volgens de informatie op de website, algemene ruimtes, zoals twee ruime woonkeukens, een muziekcafé, een bibliotheek, een serre, een salon en een beschermde patio waar men ook als het een beetje koeler is prettig kan verblijven. FMT richt de aandacht vooral op de Gasterij, zoals het restaurant, wordt genoemd.
Zorgcentrum Akkers behoort tot zorgorganisatie Archipel. In meerdere zorginstellingen kent Archipel zogenoemde Gasterijen, wat dat ook mag betekenen. De Van Dale kent het woord niet. Van de Gasterij wordt op de website vermeld dat het een restaurant is waarvan anderen dan niet bewoners ook gebruik kunnen maken. Als ik binnenkom word ik door medewerkers wel opgemerkt, ze vragen vriendelijk of ze ergens mee kunnen helpen. Ik reageer hierop dat ik graag een cappuccino wil. Met mijn kopje in de hand loop ik naar het midden van het restaurant. Op de vloeren zie ik straatstenen en verderop in het restaurant tegels die lijken op een geschilderde plankenvloer. In combinatie met de lichte steensoort maakt het geheel een frisse indruk. Volgens de website is sprake van een recent gerenoveerd gebouw, het restaurant maakt in elk geval de indruk heel nieuw te zijn.
Aangenaam
De ruimte van de Gasterij ervaren we als aangenaam, maar zou nog wat meer kunnen worden aangekleed met bijvoorbeeld mooie foto’s van Nuenen. Dat zou iets meer karakter geven aan het toch wat cleane karakter van deze ruimte. Dit wil overigens niet zeggen dat er geen aandacht is besteed aan de aankleding en verfraaiing. Bijzonder vinden we de scheidingswanden met kastruimtes en open delen waardoor er zicht blijft op de gang erachter, het decoratieve behang met afbeeldingen van takken en roodborstjes, de fraaie zwarte vleugel met daarachter een grote nostalgische klok, de verschillende type lampen, grote platen en bij binnenkomst een indrukwekkend bloemstuk. Net buiten het restaurant is er een grote vitrine met Afrikaanse kunst, blijkbaar hebben de broeders die het zorgcentrum hebben opgericht, gewerkt in dat werelddeel. Ook foto’s in de vitrine verwijzen naar deze achtergrond.
Op het moment dat FMT de Gasterij bezoekt is het niet echt druk in het restaurant. Zo’n tien mensen tellen we. Aan een tafel pauzeren enkele medewerkers. Het valt op dat geluiden hard klinken. De akoestiek zou, zoals in veel ouderenzorgcentra, beter kunnen. De verlichting is redelijk tot goed. Op de plek waar wij zitten, maar er zijn plaatsen in het restaurant waar het licht veel beter is, meten we 77 lux. Dat houdt niet over om bijvoorbeeld te lezen. Over lezen gesproken; het valt op dat er geen echte leestafel is. Er staan enkele grote tafels die daar bijzonder geschikt voor zouden zijn. De stoelen zitten trouwens prima, en zijn ook niet te zwaar. De meeste stoelen zijn zwart, er staan ook witte stoelen die lijken te refereren aan een keukenstoel. Op alle tafeltjes staan een bloemetje. De ruimte in de Gasterij is royaal. Mensen kunnen er goed bewegen, ook met een rolstoel en rollator. Opvallend is dat alle bezoekers zo goedgemutst zijn. Prettig is ook dat de medewerkers als ik ze wat vragen stel over Akkers deze heel vriendelijk beantwoorden. By the way: de Cappuccino met koekje voor € 1,60 smaakte goed.
Onze eerste indruk
Akkers maakt een prima indruk. We ontmoeten vriendelijke medewerkers, goedgemutste bewoners. De inrichting is verzorgd, er is gekozen voor mooie materialen.
